Home > Μέρη να επισκεφτείτε > Αξιοθέατα > Αρχαία Λέρνα
Αρχαία παραθαλάσσια τοποθεσία
Στην ευρύτερη περιοχή των Μύλων τοποθετείται η Λέρνη, αρχαία παραθαλάσσια τοποθεσία της Αργολίδας, η οποία ήταν φημισμένη από την αρχαιότητα για τα άφθονα νερά της, τα οποία τροφοδοτούν την αργολική πεδιάδα ακόμη και σήμερα. Η Λέρνη είναι επίσης διάσημη από τον μύθο της πάλης του Ηρακλή με τη Λερναία Ύδρα.
Η Λέρνη αναφέρεται άλλοτε ως ποταμός, άλλοτε ως πηγή και άλλοτε ως λίμνη και κατ’ επέκταση ως πεδιάδα. Από την πηγή Λέρνη, δίπλα από τον οικισμό των Μύλων, πηγάζει ο μικρός ποταμός Ποντίνος, εκβάλλοντας στη θάλασσα μετά από μια σύντομη διαδρομή. Από τα άφθονα νερά της, καθώς και τα νερά άλλων παρακείμενων πηγών, σχηματίζονταν κατά την αρχαιότητα πολλά έλη. Στην ίδια περιοχή, κοντά στην ακτή, υπάρχει και σήμερα η μικρή λίμνη Λέρνα.
Στην ελώδη αυτή περιοχή κατοικούσε κατά τη μυθολογία η Λερναία Ύδρα, ένα τέρας με σώμα φιδιού και εννέα κεφαλές, που εξόντωσε ο Ηρακλής με τη βοήθεια του Ιόλαου, στον δεύτερο από τους άθλους του. Ο άθλος αυτός συμβολίζει τις προσπάθειες των αρχαίων κατοίκων να αποξηράνουν τα μολυσμένα έλη της περιοχής με πυρκαγιές και επιχωματώσεις. Στην ίδια περιοχή τοποθετείται επίσης και η λίμνη Αλκυονία, για την οποία πιστευόταν ότι ήταν απύθμενη και είσοδος του Κάτω Κόσμου καθώς και ότι τα ήρεμα νερά της κατάπιναν όποιον επιχειρούσε να κολυμπήσει. Από αυτήν, σύμφωνα με τον μύθο, κατέβηκε ο Διόνυσος στον Άδη για να φέρει τη Σεμέλη.
Κατά την αρχαιότητα η περιοχή της Λέρνης συνδεόταν στενά με την αρχαία λατρεία του υγρού στοιχείου. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας, κατά τους κλασικούς και ελληνιστικούς χρόνους γύρω από την λίμνη Λέρνα υπήρχε ιερό άλσος, όπου υπήρχαν ιερά και αγάλματα των θεών Δήμητρας, Αφροδίτης, Αθηνάς Σαϊτιδος, και Διονύσου. Προς τιμή των θεών αυτών τελούνταν τα Λερναία Μυστήρια.
Στα άφθονα νερά της περιοχής συνεισέφερε και η μεγάλη υποθαλάσσια πηγή γλυκού νερού “Δίνη” ή “Ανάβαλος” κοντά στο Κιβέρι. Στη πηγή αυτή έριχναν κατά τον Παυσανία οι Αργείοι τα διακοσμημένα ζωντανά άλογά τους, ως θυσία στον Ποσειδώνα, τα οποία αυτός στη συνέχεια ελευθέρωνε και επέστρεφαν στην ακτή.
